Podwójne życie mojego narzeczonego

Miałam już 21 lat, kończyłam ostatni rok studiów i żyłam sobie zwykłym życiem studenckim, aż do jednego bardzo dziwnego przypadku.

W kolejny piątkowy wieczór, spotkaliśmy się z grupą przyjaciół, aby zrelaksować się po całym tygodniu, w jakimś klubie. Tam poznałam Szymona, przyjaciela mojego kolegi z grupy. Od razu mi się spodobał: brunet o niebieskich oczach, wysoki i dobrze ubrany.

Jednak nie musiałam robić pierwszego kroku, podszedł pierwszy. Cały wieczór spędziliśmy razem, tańczyliśmy, rozmawialiśmy. Po imprezie poszliśmy do niego do domu.

Szymon był biegły w sprawach miłosnych, wiedział, jak się zachować. Za każdym razem, dostawałam kwiaty, prawił komplementy, zabierał do kina i kawiarni. Mieszkałam sama, więc coraz częściej zostawał u mnie na noc. Stawało się to już normalne, można było uznać, że już praktycznie mieszkaliśmy razem.

Jedyne, co mi się nie podobało, to jego praca. Wychodził bardzo wcześnie i wracał późnym wieczorem. Więc widywaliśmy się tylko nocą.

I nagle, pewnego wieczoru, podczas spaceru, Szymon zaczął się dziwnie zachowywać. Zapytałam go wprost o co chodzi. I wtedy mi się oświadczył. Byłam tak zaskoczona, więc od razu się zgodziłam, chociaż uważałam, że wszystko dzieje się zbyt szybko.

Sytuacja całkowicie się zmieniła, kiedy spotkałam moich przyjaciół, wśród których był Karol, nasz wspólny znajomy, mój i Szymona. Nie widziałam go od tamtej nocy w klubie, kiedy poznałam Szymona. Kiedy Karol dowiedział się, że wychodzę za mąż za Szymona, nie chciał w to uwierzyć, myślał, że żartuję.

Okazało się, że mój narzeczony przez cały ten czas, kiedy spotykał się ze mną, miał inną dziewczynę. I to z nią spędzał całe dni, kiedy niby był w pracy. Zdałam sobie sprawę, że Szymon prowadzi podwójne życie: w nocy ze mną, w dzień z inną. Nadal się z nią spotykał, nawet po tym, jak mi się oświadczył.

To co czułam, gdy Karol opowiadał mi o innych dziewczynach Szymona, było trudne do opisania. Byłam rozczarowana, rozżalona, nie mogłam w to wszystko uwierzyć. Wzięłam numer telefonu tej drugiej dziewczyny i postanowiłam jej wszystko powiedzieć. Tego samego wieczoru wysłałam jej zdjęcie pierścionka zaręczynowego na moim placu, zdjęcie moje z Szymonem i krótką informację o kłamstwach Szymona.

Nie wiem, co działo się dalej. Zmieniłam zamki w mieszkaniu, spakowałam jego rzeczy wraz z pierścionkiem i wystawiłam za drzwi. Nigdy więcej nie widziałam Szymona.

Ale wiesz, co zrozumiałam? Nie poczułam nic poza wstydem, ani zdrady, ani bólu. Bo uświadomiłam sobie, że wcale go nie kochałam. Może to i lepiej.