Podczas rozmowy okazało się, że to był nasz niedawny klient, który lubi najeść się za darmo

Cześć, nazywam się Robert i jestem menedżerem włoskiej restauracji. A zaczynałem tu jako zwykły kelner.

Chętnie powiem wam o tym, co ukrywa się przed gośćmi – o pewnym sekrecie kelnerów i barmanów, którego możecie nie znać. A także o tym, jak nie zachowywać się w lokalach gastronomicznych, żeby nie narobić sobie kłopotów.

Opowiem jeden interesujący przypadek. To było za czasów, kiedy jeszcze byłem kelnerem. Jakiś mężczyzna przyszedł do naszej restauracji na obiad. Dobrze ubrany, mniej więcej 60-letni, z zadbanymi dłońmi, pachnący dobrymi perfumami. Wręcz otaczała go aura luksusu. Obsługiwanie takiego klienta to zwykle dla wszystkich ogromna przyjemność. Wybrał stolik mojej koleżanki Ireny, a wszyscy kelnerzy spojrzeli na nią z zazdrością. Gdybyśmy tylko wiedzieli, co zamierza zrobić ten mężczyzna.

Dokładnie przestudiował menu i powiedział, że jest u nas po raz pierwszy. Zamówił najdroższe dania. Czekał spokojnie, nie miał żadnych szczególnych życzeń.

Zaczęliśmy podawać przystawki. Zjadł do ostatniego okruszka, ale jakoś bez wyraźnej przyjemności. Cóż, pomyśleliśmy, że mu nie smakowało.

Przyszedł czas na gorące dania. I wtedy się zaczęło. Najpierw mężczyzna poprosił o pepsi, potem przypomniał sobie, że chce jeszcze cytrynę, a potem, że chce pić przez słomkę i ze szklanki w innym kształcie.

Potem rzekomo podano mu kwaśne wino i czerstwy chleb. Nerwy Ireny były już na wyczerpaniu, pracowała od niedawna i nie była tak odporna na stres, jak inni kelnerzy.

Jakoś dotarli do deseru. Irena przyniosła rachunek, a wtedy naszego gościa poniosło… Kiedy zobaczył, ile musi zapłacić, zrobił wielkie oczy, twarz mu poczerwieniała, a z ust posypały się oskarżenia.

Mężczyzna zaczął krzyczeć i zażądał, żeby na salę przyszedł kucharz. Narzekał, że został źle obsłużony i że zamiast wody mineralnej dostał zwykłą kranówkę. W zupie były włosy, a widelce były brudne. On, szanowany urzędnik wysokiego szczebla, nie musi płacić za upokarzającą obsługę i jedzenie jak pomyje!

Wiecie co, ten człowiek był tak pewny siebie i kłócił się z takim przekonaniem, że przez chwilę prawie mu uwierzyłem. Ale gdzie tam! Mamy porządną restaurację, znanego szefa kuchni i bardzo sobie cenimy naszą reputację. Przez 3 lata mojej pracy nie było tam żadnych reklamacji od klientów.

Mało tego, podczas obiadu ten gość jakoś nie miał żadnych uwag.

Było oczywiste, że mężczyzna reaguje nieadekwatnie do sytuacji, ale nie byliśmy w stanie powstrzymać jego histerii. Rzucał serwetkami, podarł menu. Zażądał książki skarg i zażaleń. Nie mieliśmy innego wyjścia, jak tylko przeprosić i powiedzieć, że obiad był na koszt restauracji. Inaczej chyba musielibyśmy wezwać karetkę pogotowia albo policję.

Kiedy usłyszał, że nie musi płacić, mężczyzna szybko skierował się do wyjścia i, nadal się odgrażając, poszedł sobie. Żal nam było pieniędzy, bo musieliśmy z własnych kieszeni zapłacić za wszystko, co zjadł, ale nie mogliśmy też sobie pozwolić na taki skandal, zwłaszcza że sala była pełna ludzi.

Kiedy już ochłonęliśmy, to Irena z kolei wpadła w histerię, trzęsła się przez godzinę. Uspokajaliśmy ją, tłumacząc, że to był przykład nerwowego klienta.

Wiecie jak to jest, świat jest mały. W gastronomii ludzie się znają, w Internecie mamy wspólne grupy. Kelnerzy często zmieniają pracę, właściciele restauracji też utrzymują ze sobą kontakt.

Mniej więcej miesiąc później byliśmy ze znajomymi na imprezie w klubie i jedna dziewczyna opowiedziała nam o gościu, który ją prawie pobił i wyszedł bez opłacenia rachunku. Pracowała wtedy jako kelnerka.

Zadaliśmy jej kilka pytań i doszliśmy do wniosku, że to nasz były klient, który chyba ma taki zwyczaj, żeby jeść za darmo i nic nie płacić. W tym celu urządzał takie przedstawienia.

Trzeba przyznać, że był mistrzem w swoim fachu, bo to jednak trzeba umieć zagrać, wejść w rolę, pokazać takie emocje. A wszystko po co? Zgadza się, żeby nie płacić.

Nie wiem, w jakich lokalach jeszcze bywał, ale do nas już nigdy nie przyszedł. A nawet jeśli przyjdzie, to jest na naszej „czarnej liście”.

W naszej i wielu innych restauracjach jest taka specjalna kategoria “nielubianych klientów”. Zwykle to są ci, którzy zostawiają za małe napiwki albo są niegrzeczni wobec kelnerów. U nas pracownicy nazywają to “strefą łosia”. Jeżeli ktoś do niej trafi, to konsekwencje są jasne.

Tacy klienci znacznie dłużej muszą czekać na jedzenie, czasem pluje im się do talerza albo robi inne złośliwości. Dlatego, jeżeli zapomniałeś zostawić napiwek albo niegrzecznie potraktowałeś kelnera, to lepiej w najbliższej przyszłości nie pojawiaj się w tej restauracji.