Niespodziewanie stała się rodziną dla swojego ucznia

Pierwszy śnieg w tym roku spadł bardzo wcześnie. Paulina nawet nie zdążyła przyzwyczaić się do nowych uczniów, bo w tym roku dostała wychowawstwo czwartej klasy, kiedy wszystkie dzieci przykleiły nosy do ​​okien i obserwowały, jak płatki śniegu powoli spadają na ziemię. Wychowawczyni też zastygła na kilka sekund, oglądając zimowy cud, ale szybko się opamiętała i zawołała dzieci do ławek. Musiała przecież przeprowadzić lekcję, nawet jeżeli uczniowie bardzo chcieli pobiegać po podwórku.

Zanim dzieci wybiegły z klasy, młoda nauczycielka tylko ostrzegła ich, żeby się cieplej ubierali, bo temperatura w szkole była dość niska, nie mówiąc już o tej na zewnątrz. Przypomniała im o tym choćby dlatego, że w klasie był chłopiec, który przyszedł dziś do szkoły w cienkiej wiatrówce, tak, jakby to była ciepła jesień.

Jarek był jedynym dzieckiem w klasie, do którego Paulina nie potrafiła dotrzeć. Wykorzystała chyba wszystke metody, jakich uczyła się na uniwersytecie i przeanalizowała jego opinie z młodszych klas, ale wciąż jej się nie udawało. Inni nauczyciele ją uspokajali, ale Paulina wciąż nie mogła przestać o tym myśleć.

Z pracy wracała wieczorem, jak miała szczęście, to o szóstej, tak jak tym razem. Postanowiła iść do sklepu, bo w domu nie miała nic słodkiego, a bez tego nie wyobrażała sobie spokojnego wieczoru. W drodze do sklepu zobaczyła znajomą postać, to był Jarek. W ręce trzymał papierosa, miał na sobie tę samą cienką kurtkę, a na ramionach szkolny plecak.

Oczywiście, nie mogła przejść obojętnie. Zatrzymała się, zadała mu kilka pytań i dowiedziała się, że w domu czeka na niego pijana matka i ojczym. Przyprowadzają do domu znajomych i biją dziecko. Sumienie nie pozwalało jej zostawić chłopca na ulicy, więc po raz drugi przypomniała mu, że palenie jest szkodliwe, pobiegła na chwilę do sklepu, a potem razem poszli do jej mieszkania. Na początku było trochę niezręcznie, bo jednak chłopak był w obcym miejscu, na dodatek u nauczycielki. W końcu jednak trochę się oswoił i poprosił nawet o gorącą herbatę.

Paulina zastawiła dla niego cały stół i poszła do innego pokoju, żeby zadzwonić do byłej wychowawczyni Jarka i dowiedzieć się czegoś więcej o jego rodzinie. Okazało się, że matka chłopca jest alkoholiczką. Miała już wiele spraw przed sądem rodzinnym, zabierano jej dziecko, ale wtedy zawsze o nie walczyła i Jarek wracał do domu. Paulina podziękowała nauczycielce za informacje, pościeliła dziecku łóżko, a sama usiadła, żeby przejrzeć zeszyty. W swoim notatniku znalazła numer telefonu do matki chłopca. Zadzwoniła i zaprosiła ją do szkoły, żeby porozmawiać o jej synu. Kobieta zgodziła się, chociaż wyraźnie było słychać, że nie jest trzeźwa.

Nie było sensu dowiadywać się, dlaczego. Kobieta nawet do szkoły przyszła pijana, z papierosami, które prawie wypadły jej z kieszeni. Obraz matki od razu zrobił się bardzo jasny, ale Paulina była osobą sumienną. I tak postanowiła przeprowadzić z nią rozmowę. Ostrzegła, że skontaktuje się z odpowiednimi władzami, jeżeli kobieta nie będzie w stanie zapewnić synowi normalnego standardu życia.

Przez dwa tygodnie wszystko było w porządku, a Jarek wyglądał na całkiem szczęśliwe dziecko. Był ciepło ubrany, ubrania były świeże i czyste, więc Paulina się uspokoiła. Niestety, wkrótce ponownie zobaczyła chłopca pod sklepem. Zapytał, czy może u niej przenocować, bo ojczym znowu robi imprezę.

Tego już było za wiele. Następnego dnia Paulina wzięła wolne i ruszyła do urzędów. Ktoś z opieki społecznej zasugerował, żeby to ona przygarnęła chłopca. Zastanowiła się wtedy i pomyślała, że rzeczywiście, każde dziecko potrzebuje opieki. Dzisiaj nie żałuje swojej decyzji, bo w tym roku Boże Narodzenie będą świętować razem, jako prawdziwa rodzina.