Moje dzieci niszczą „idealny świat” mojej teściowej.

Moja teściowa nie chce zabierać do siebie naszych dzieci. Nie lubi, gdy ktoś ją odwiedza i korzysta z jej naczyń, to ją obrzydza. W ogóle tego nie rozumiem… Niechby miała taki stosunek do obcych, ale do własnych wnuków, w których też płynie jej krew?

Jeszcze przed ślubem wynajęliśmy sobie z mężem mieszkanie, chociaż Przemek jest stąd i zanim mnie poznał, mieszkał z matką w dużym trzypokojowym mieszkaniu w centrum miasta. Mój mąż nie znał swojego ojca. A teściowa nigdy nie zaproponowała nam, żebyśmy z nią zamieszkali. Nie chciała, a nawet się tego obawiała.

Przemek mawiał, że jego matka zawsze była bardzo konkretną osobą z „własnymi zasadami”. Ale na początku nie zwracałam na to uwagi, przed ciążą dużo pracowałam, więc nie było czasu na to, żeby się odwiedzać. A ona przychodziła do nas raz w tygodniu na 10 minut, siadała na kanapie, a potem gdzieś biegła. Nigdy nawet nie wypiła kawy ani herbaty.

Kiedy urodził się nasz pierwszy syn, zajmowałam się nim sama, nikt mi nie pomagał. Dwa lata później urodziło nam się drugie dziecko, też chłopiec. Nasze dzieci były bardzo żywe, w mieszkaniu w ciągu jednego dnia potrafiły zrobić okropny bałagan i niesamowity harmider. Teściowa nadal przychodziła do nas na 10 minut, siadała na chwilę i uciekała. Żeby mi w czymś pomóc, nigdy nawet niczego takiego nie zaproponowała.

Kiedy chłopcy byli trochę starsi, Oluś miał 3 lata, a Maciek 5, poszłam do pracy. Dzieci zapisaliśmy do przedszkola, ale zaczęły często chorować. Musiałam prosić teściową, żeby wzięła chłopców do siebie, kiedy mój mąż i ja byliśmy w pracy. Ale zawsze wymyślała jakieś powody, żebyśmy nie przywozili do niej dzieci, a ja albo musiałam brać chłopców ze sobą do pracy, albo zostawiać u sąsiadki.

Pewnego razu Przemek wziął i zawiózł dzieci bez uprzedzenia do matki. Nie miała wyjścia i musiała spędzić z nimi dzień w domu.

Gdy wieczorem odebraliśmy od niej chłopców, Maciek powiedział, że babcia nie pozwoliła im biegać i kazała im cały czas siedzieć spokojnie na kanapie. A Oluś dodał, że do obiadu dostali dziwne widelce, które pękły i utkwiły w kotlecie. Dotarło do mnie, że teściowa podała chłopcom jedzenie w jednorazowych naczyniach.

A następnego dnia zadzwoniła do mojego męża i powiedziała, że ​​ma migrenę i najwyraźniej to nasze dzieci tak ją wyczerpały. Jak widać, zdarzają się babcie, które nie są zadowolone ze swoich wnuków i proszą, żeby nie przyprowadzać im już dzieci, bo niszczą ich „idealny świat”.