Moja siostra jest złą matką, więc postanowiłam zabrać do siebie jej syna.

Mam dwadzieścia osiem lat i nadal jestem singielką. Jakoś tak się złożyło, że całą swoją młodość poświęciłam karierze, a teraz nawet nie wiem, czy warto zacząć jakiś związek. Patrzę na moją siostrę i zdaję sobie sprawę, że ona i ja nie jesteśmy do siebie podobne.

Siostra jest ode mnie o dziesięć lat młodsza, ale już zrobiła coś głupiego. W wieku czternastu lat zaczęła spożywać alkohol. Moja mama i ja starałyśmy się ją chronić przed piciem, ale w ogóle nie była kontrolowana. Kiedyś, kiedy moja mama i ja zabroniłyśmy jej widywać się z przyjaciółmi, po prostu uciekła z domu do swojego chłopaka. Wtedy nie widziałyśmy jej przez prawie pół roku, ale wróciła i jak się okazało, nie sama — siostra była w ciąży.

Dopiero wtedy przeprowadziłam się do innego mieszkania. Siostrze z dzieckiem pomagała matka. Podczas gdy mama bawiła się z wnukiem, siostra w tym czasie bawiła się w nocnych klubach. Jej uzależnienie od alkoholu rosło coraz bardziej. Próbowałyśmy zabrać ją na odwyk, ale odmówiła.

Niedawno ponownie spotkała się ze swoim chłopakiem i przeprowadziła się do niego. Moja matka i ja bardzo martwiłyśmy się o małego Adasia, ale nic nie mogłyśmy zrobić.

Kiedyś zadzwoniła do mnie siostra do pracy. Byłam wtedy zdziwiona, bo nie chciała się ze mną widywać, a tu dzwoni. Jak się okazało, zadzwonił mały Adaś. Płakał bardzo mocno, a ja się wtedy przestraszyłam. Szybko poprosiłam kierownictwo i pojechałam do siostry.

Kiedy weszłam do domu, byłam przerażona. Wszędzie było brudno, a na podłodze leżały puste butelki po alkoholu. Na kanapie leżał jakiś pijany mężczyzna, a obok moja siostra. Obaj byli w okropnym i pijanym stanie. W drugim pokoju płakał Adaś.

Postanowiłam zabrać go do matki, ponieważ nie mogłam zostawić mojego siostrzeńca w takim miejscu.

Kiedy przyprowadziłam Adasia do matki, zaczęłam ją błagać, żebym porozmawiała z siostrą, ponieważ dziecko nie może mieszkać z matką alkoholiczką.

Wiedziałam, że same słowa nie pomogą, dlatego postanowiłam dać siostrze nauczkę, pozwałam ją, aby odebrano jej prawa rodzicielskie.

Mama nie była zadowolona z takiego czynu, ale już sama zdała sobie sprawę, że jest to najskuteczniejszy sposób na zastraszenie córki.

Jednak takie działania w żadnym wypadku nie wpłynęły na siostrę. Zupełnie ją to nie obchodziło. Sąd obiecał, że jeśli podejmie działania i zmieni styl życia, zwróci jej dziecko. Siostra jednak była szczęśliwa, że zabrali jej syna.

Zdecydowałam się na opiekę nad Adasiem. Mama mnie w tym wspierała. Chłopiec ma zaledwie trzy lata, z czasem zapomni, jak wyglądała jego prawdziwa matka.

Tak więc mam dziecko, którego nigdy nie zamienię na alkohol, tak jak zrobiła to moja siostra.