Moja koleżanka z pracy, nauczycielka, nie kochała swojego męża i nie doceniała tego, co dla niej robił. Ale teraz on jest naprawdę szczęśliwy

W szkole mieliśmy jedną nauczycielkę, to była moja koleżanka z pracy. Była bardzo powierzchowna i samolubna. Niektórzy rodzice skarżyli się na nią, ale była córką poprzedniego dyrektora, więc nie musiała martwić się o pracę. Jej mąż był jej całkowitym przeciwieństwem. Skromny i uprzejmy, pracował jako sprzedawca w księgarni.

W pracy, podczas takich luźnych rozmów, często go upokarzała. Mówiła, że ​​za mało zarabia. Że jest marzycielem i chodzi z głową w chmurach. Zamiast zabierać ją do modnych kurortów i dawać drogie prezenty, jej mąż sprzątał mieszkanie i gotował obiady. Ale czy można na coś takiego narzekać? Inni leżą całymi dniami na kanapie i oglądają piłkę nożną. Jednak dla tej kobiety to było za mało.

Czasami czekał na nią po pracy z małym bukietem polnych kwiatów. Ale kiedy go tylko zobaczyła, natychmiast zaczynała się złościć. Pewnego dnia na moich oczach wyrwała mu z rąk ten bukiet, rzuciła na ziemię i podeptała. Inni nauczyciele byli zszokowani tym zachowaniem. To było takie miłe, ale ona nie doceniała takich uroczych drobiazgów.

Minęły dwa lata, aż ta właśnie nauczycielka przyszła do pracy z wiadomością, że się rozwodzi. Powiedziała, że ​​nie będzie już dłużej tolerować męża-nieudacznika. Poznała bogatego biznesmena i teraz to z nim planuje budować szczęśliwe i beztroskie życie.

Kiedy usłyszeliśmy tę nowinę, ucieszyliśmy się, ale wcale nie z powodu naszej koleżanki. Cieszyliśmy się ze względu na jej byłego męża, który w końcu będzie mógł wyrwać się ze szponów kobiety, która nie doceniała go od wielu lat. Wydawało nam się, że bez niej będzie mu znacznie lepiej. Nie mieli dzieci, więc rozwód nikogo poza nimi nie krzywdził. Koleżanka zrezygnowała z pracy, bo pieniądze jej nowego partnera pozwalały jej na taki luksus.

Osobiście nie znałam jej byłego męża. Kilka razy wymieniliśmy parę słów, kiedy czekał na żonę pod szkołą. Jednak pewnego ciepłego jesiennego dnia ponownie go spotkałam. Oczy błyszczały mu radością, prowadził wózek z noworodkiem, a obok niego szła sympatyczna kobieta.

Podeszłam, żeby się przywitać. Mężczyzna odpowiedział uprzejmie i przedstawił mnie jako swoją dawną znajomą. Powiedział, że wkrótce po rozwodzie poznał Anitę. Wzięli ślub i zorganizowali skromne przyjęcie, tylko dla krewnych. A kilka miesięcy później urodził im się syn, o którym marzył od tak dawna.

Słyszałam też plotki o dalszych losach tej koleżanki. Okazało się, że kochanek, na którego wymieniła męża, zostawił ją. W głowie zawróciła mu znacznie młodsza dziewczyna i do niej odszedł. Kobieta wróciła do szkoły, jednak nikt już nie zwracał uwagi na to, że się tak wywyższa. Mieszkała sama w małym mieszkaniu, które odziedziczyła po babci. Pewnie teraz już zdała sobie sprawę, że przegrała.

Jej były mąż jest teraz chyba naprawdę szczęśliwy. Znalazł osobę, która kocha go tak samo, jak on ją. A ta kobieta, która zawsze stawiała się ponad innymi, znalazła się na samym dole.