Jak powiedziała moja przyszła teściowa: „Nie jesteś osobą, którą chciałabym widzieć u siebie domu”.

Pewnego dnia na imprezie u znajomych poznałem Marysię – piękną, uroczą i sympatyczną dziewczynę. Jak się okazało, studiujemy na tej samej uczelni, tylko ona jest ode mnie o dwa lata młodsza. Od samego początku łatwo znaleźliśmy wspólny język – rozmawialiśmy na różne tematy, ona rozumiała moje dowcipy i ogólnie świetnie się z nią bawiłem.

Potem zaprosiłem ją na randkę i po kilku spotkaniach zostaliśmy parą. Zdałem sobie sprawę, że Marysia jest tą dziewczyną, z którą chcę spędzić całe życie – rozumie mnie, kocha i mamy podobne poglądy. Bez wahania oświadczyłem jej się, a ona się zgodziła. Nie posiadałem się ze szczęścia. Pozostawało jeszcze jedno – zapoznać się z rodzicami.

Uzgodniliśmy, że przyjadę do nich do domu w następny weekend. Do samego spotkania nie wiedziałem, kim są jej rodzice. Z bukietem kwiatów i butelką wina stanąłem przed drzwiami. Już na wstępie dokładnie mnie sobie obejrzeli – i zrozumiałem, że chyba nie zrobiłem najlepszego pierwszego wrażenia.

Dom był duży, z drogimi meblami, otoczony pięknym ogrodem, no i okazało się, że  rodzice Marysi są bardzo zamożnymi ludźmi. A kim ja jestem? Chłopakiem, który dorastał bez ojca i mieszka z matką i babcią. Oczywiście mam już własne plany na przyszłość i wcale nie potrzebuję pomocy rodziców Marii, ale – jak zrozumiałem z rozmowy z nimi – nie byli zadowoleni z wyboru córki. Cały wieczór był niezbyt udany – sucha rozmowa, pytania o rodziców i niezadowolona mina mojej przyszłej teściowej. Szybko pożegnałem się i wyszedłem. Marysia powiedziała mi, żebym się nie przejmował, bo rodzice po prostu jeszcze się do mnie nie przyzwyczaili, ale tak naprawdę to dobrzy ludzie i na pewno polubią mnie, gdy tylko poznają mnie lepiej.

Było mi przykro i byłem tym trochę zirytowany, ale miałem nadzieję, że z czasem wszystko się ułoży. Marysia mnie kocha, ja ją też kocham – nikt nas nie rozdzieli. Ale sprawy potoczyły się inaczej niż myślałem.

Z biegiem czasu nasze relacje z Marią stały się nieco napięte – coraz częściej nie miała czasu na spotkania, denerwowała się o drobiazgi i często nie odbierała moich telefonów. Myślałem, że zrobiłem coś złego – próbowałem z nią porozmawiać, ale ona zapewniała mnie, że stresuje się studiami albo że pokłóciła się z koleżanką. Krótko mówiąc – ciągle wyszukiwała jakieś usprawiedliwienia.

Kiedyś po zajęciach zaprosiłem ją na kawę, a ona odmówiła. Powiedziała, że idzie się spotkać z koleżanką ze szkoły, z którą się dawno nie widziała. Postanowiłem ją śledzić – może to nieładnie, ale co miałem robić?

Maria rzeczywiście poszła do kawiarni, ale spotkała się tam nie z koleżanką, tylko z jakimś przystojnym facetem, który przyjechał na spotkanie drogim samochodem. Nie wytrzymałem i postanowiłem się dowiedzieć, co to wszystko ma znaczyć.

Moja dziewczyna wcale się nie speszyła, kiedy mnie zobaczyła – nawet nie próbowała się tłumaczyć. Jak się okazało, rodzice Marii zapoznali ją z Antkiem, synem biznesowego partnera jej ojca. Mieli zamiar połączyć nie tylko swoje firmy, ale też rodziny. Marysia wcale nie protestowała – spodobał jej się ten chłopak.

Wyjaśniła tylko, że miała zamiar mi o tym powiedzieć, i w ogóle – nie jest gotowa na to, żeby przeprowadzać się z dużego domu do wynajętego mieszkania. Tak, żywiła do mnie pewne uczucia, ale sama miłość nie da człowiekowi szczęścia.

W tym momencie straciłem nie tylko miłość, ale i wiarę w ludzi.