Jak ojciec nieuczciwie zachował się wobec rodziny swojej córki.

Agnieszka i Piotr byli zgodnym małżeństwem i żyliby w spokoju, gdyby nie teść, który praktycznie rujnował spokój w ich rodzinie. Para wychowywała dwóch siedmioletnich synów, bliźniaków Marka i Stasia. Dzieci były grzeczne, posłuszne, we wszystkim pomagały mamie i uwielbiały łowić ryby z tatą.

Gdy rozpoczęli naukę w szkole, kobieta postanowiła wrócić do pracy. Pomyślała, że wystarczająco długo była w domu i nadszedł czas, aby zacząć zarabiać pieniądze. Tak naprawdę młodzi chcieli kupić sobie własny dom. Mieli mieszkanie, które Agnieszka odziedziczyła po prababci, ale było to małe mieszkanie, chłopcy rośli i każdy chciał mieć swój kąt.

Małżonkowie postanowili sprzedać to mieszkanie i zaczęli zbierać pieniądze na wymarzony dom. Minęło trochę czasu, udało im się zebrać znaczną sumę pieniędzy, wystarczającą na zakup domu. Wystawili na sprzedaż mieszkanie i zajęli się poszukiwaniem nowego dachu nad głową. Tak się szczęśliwie zdarzyło, że dom, o którym marzyli, znaleźli bardzo szybko. Nie zwlekali, sprzedali mieszkanie i w końcu kupili to, czego chcieli, ale zakup musiał być wystawiony na nazwisko ojca Agnieszki, ponieważ rodzina otrzymywała pomoc od państwa.

Przy zakupie czegoś drogiego, natychmiast ustałyby wszelkie płatności. Para podjęła więc decyzję, że dopóki dzieci nie dorosną, ta pomoc państwa jest dla nich bardzo przydatna i nie chcąc jej stracić, zapisali dom na nazwisko teścia, ojca Agnieszki. Wtedy jeszcze nie wiedzieli, jaki popełnili błąd, ufając teściowi.

Rodzina przeniosła się do przestronnego domu, pomieszczenia zostały umeblowane, Agnieszka i jej mąż pracowali i wszyscy zajmowali się swoimi sprawami. Synowie uczęszczali do szkoły i należeli do sekcji pływania. Warunki ich życia znacznie się poprawiły, ale młodym ludziom brakowało samochodu, o którym marzyli od dawna. Wkrótce kupili także samochód, który również musiał być zapisany na nazwisko ojca Agnieszki.

Wszystko było wspaniałe, był dom, samochód, praca i życie byłoby piękne, gdyby nie wybryk teścia. Kiedyś powiedział córce, że jego samochód się zepsuł, nie miał czym jeździć i poprosił ich o pożyczenie samochodu na kilka dni. Piotr niechętnie się zgodził, ponieważ nie miał możliwości odwożenia dzieci do szkoły i sam nie miał jak dostać się do pracy, ale córka nie mogła odmówić ojcu.

Więc jeździł tym samochodem przez miesiąc, dwa i nie chciał oddać. Paweł postanowił porozmawiać z teściem, a ten przedstawił mu swój punkt widzenia, twierdząc, że wszystko jest przepisane na niego, więc będzie używał auta, tak długo, jak zechce. Zięć mocno pokłócił się z teściem i teraz boi się, żeby jeszcze nie zabrał im domu, ponieważ dom również jest zapisany na tego wariata. Młodzi nie mając innego auta, muszą korzystać z komunikacji miejskiej, a ojciec nawet nie myśli o oddaniu samochodu. Czy nie dręczy go sumienie?